متأسفانه این پیشنهاد، مصوّبِ فرهنگستان تلقی شد. فرهنگستان هرگز برای نام اماکن مختلف واژهای را تصویب نمیکند و این تنها تذکری بهمنظور اجرای قانونی بوده که بیست سال از تصویب آن میگذرد. نوتلا نام تجاری نوعی شکلات و نمانامی (برند) ایتالیایی برای این نوع شکلات است که شخصی به نام فرّرو (Ferrero) در سال 1964 آن را ابداع کرده است. بیگمان برای نمانام یک فراوردۀ خارجی در هیچ زبانی معادلگزینی نمیشود. گویا اول بار نیز نوتلابار در نیویورک دایر شده است. پرسش اینجاست که آیا باید از نمانام یک محصول خارجی برای عرضۀ محصولات استفاده شود تا بتوان سود بیشتر کسب کرد؟ و چنانچه نامی ایرانی باشد موفقیتی در کار نیست؟
از آن گذشته، برخی الفاظ از زبانهای بیگانه وارد زبانهای دیگر و از جمله زبان فارسی میشوند و پیش از آنکه معادلی برای آنها برگزیده شود جای خود را در زبان باز میکنند و با عناصر زبان ترکیب میشوند و به قولی شناسنامۀ فارسی میگیرند، از آن جمله شکلات است، همانند رادیو و تلویزیون و سینما و بسیاری واژههای دیگر. شکلات را فارسیشده تلقی میکنیم و بنا نداریم برای آن معادلگزینی کنیم، ولی نوتلا از این دست نیست و در اینجا با بار (bar) تلفیق شده است که آن نیز واژهای بیگانه است.
در نامگزینی اساساً وجه غالب موضوع مورد نظر (مکان یا محصول یا جز آنها) را درنظر میگیرند و بر آن اساس نامی انتخاب میکنند. در مورد نوتلابار نیز وجه غالب، نان یا فراوردههایی همچون بیسکویت و شیرینی است که با شکلات آمیخته میشود، هرچند بستنی و میوه و جز آنها نیز در تهیۀ آن به کار میرود. پس از اعلام پیشنهاد فرهنگستان، زباندوستان پیشنهادهای دیگری مانند نانشکلات، شکلاتخانه، نوکلات (ادغام نون و شکلات) عرضه کردند. علاقهمندان میتوانند با پیشنهادهای خود به این اماکن در جهت نامگذاری به زبان فارسی و متناسب با فرهنگ کشور خود یاری رسانند.
استدلال دیگری که ممکن است برای بهکارگیری این نام صورت گیرد این است که در کشورهای دیگر عنوان این نوع اماکن نوتلابار است. برابر با قانون، شرکت یا محل کسب یا تولید فقط درصورتی که نمایندگی رسمی شرکت یا مؤسسه با نام تجاری خاصی را داشته باشد میتواند با همان نام فعالیت کند و همۀ ما میدانیم که متأسفانه در ایران بدون اخذ نمایندگی رسمی از نامهای دیگران استفاده میشود. بههرحال، این فرهنگستان همواره پذیرای پیشنهادهای سازنده است و امیدوار است عموم مردم و تولیدکنندگان و عرضهکنندگان محصولات، زبان فارسی را که هویت ملی همۀ ایرانیان است در نامگذاری اماکن و محصولات خود به کارگیرند.